سهراب گفتی: چشمها را بايد شست... 
شستم ولی... 
گفتی: جور ديگر بايد ديد... 
ديدم ولی... 
گفتی: زير باران بايد رفت... 
رفتم ولی... 
او نه چشمهاي خيس و شسته ام را... نه نگاه ديگرم را .. . هيچ كدام را نديد!!! 
فقط در زير باران با طعنه ای خنديد و گفت: "ديوانه باران نديده است!! 

 



واي باران 
باران 
شيشه پنجره را باران شست 
از دل تنگ من 
اما چه كسي نام تورا خواهد شست؟ 
آسمان سر بي رنگ 
من درون 
قفس سرد اتاقم دلتنگ 
مي پرد مرغ نگاهم تا دور 
واي باران 
پر مرغان نگاهم را شست 
خواب روياي فراموشي هاست 
خواب را دريابيم 

 


باران که می بارد ... 
بغض هم در چشمان من می شکند ... 
و قطره های اشک من گم می شود در قطره های باران ... 
و این چنین است که 
کسی اشکهایم را نمی بیند . 

 

در خلوت كوچه هایم 
باد می آید 
اینجا من هستم ؛ 
دلم تنگ نیست.... 
تنها منتظر بـــارانـم 
تا قطره هایش بهانه ایی باشند 
برای نم ناك بودن لحظه هایم 
و اثباتی 
بر بی گناهی چشمانم! 

نظرات شما عزیزان:

حميدرضا

ساعت10:36---31 شهريور 1391

خيليييييييييييييييييي عاليه مرسييييييييييييي بازم از اينا بزار

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: